We kennen allemaal wel dat deugddoende gevoel van iets te ontdekken, een nieuw boek, een film of een plaat waarvan je zegt: ja, dit is het, dit zit goed, meer daarvan. Maak dus kennis met A Line in the Sand van Kevin Powers.
Eerlijk gezegd, zelfs als liefhebber van goede crime begint het zoveelste politie-onderzoek me ook vaker dan niet tegen te steken. Het thema is eigenlijk tot op de draad versleten en ook verhaalelementen als een norse, nukkige commissaris en een al te enthousiaste, irritante jonkie-inspecteur hebben hun houdbaarheidsdatum al lang overschreden. Al te vaak moet dat soort dingen alleen dienen om een zwakke story te camoufleren.
Soms heeft een genre een buitenstaander nodig en zo iemand is Kevin Powers (44). Als jonge militair vocht hij in Irak tijdens de operatie Iraqi Freedom. Van februari 2004 tot maart 2005 was hij er schutter in een genie-eenheid die gelegerd was in Al Tafar, in de provincie Nineveh, waar de oorlog het felst woedde, tot hij gewond raakte en naar huis mocht. Na zijn eervol ontslag uit het leger ging hij Engels studeren aan de universiteit en trok hij zich terug in een hut om alles te verwerken wat hij had meegemaakt.
Omdat hij zo vaak de vraag kreeg “What was it like over there?” begon hij te schrijven en dat resulteerde in het aangrijpende The Yellow Birds (2012), een van de beste boeken over soldaten in oorlog die ik ken. Het won The National Book Award en The Guardian First Book Award en werd wereldwijd geprezen om zijn authenticiteit en menselijkheid en zijn tegelijk directe en bijna poëtische taal.
Nu is er zijn eerste misdaadverhaal (en derde boek), A Line in the Sand, waarin Irak ook prominent aanwezig is. Het verhaal speelt in de Amerikaanse staat Virginia en begint wanneer Arman Bajalan, een Irakees die na de Amerikaanse inval in 2003 als tolk werkte en als beloning daarvoor een visum voor de States heeft gekregen, een lichaam vindt op het strand van Ocean View. En dat roept voor hem herinneringen op aan een traumatisch verleden dat hij hoopte voorgoed achter zich te hebben gelaten. Het onderzoek komt in handen van inspecteur Catherine Wheel en haar nieuwe jonge collega Lamar Adams van de politie van Norfolk en zij worden al snel meegezogen in een resem van moorden die allemaal wel iets te maken lijken te hebben met Armans verleden.
Irak is ook de rode draad in het verhaal dat journaliste Sally Ewell probeert te schrijven. Zij wil achterhalen hoe haar broer Steven daar is gesneuveld in november 2004 en of Decision Tree International, een huurlingenleger à la Blackstone, daar iets mee te maken heeft. Zoals dat hoort, lopen de twee verhaallijnen mooi samen naar de ontknoping.
Wat me zo aansprak in het boek is niet alleen het sterke en geloofwaardige plot, maar zeker evenveel de sfeerschepping. Het zuidoosten van Virginia, waar de Amerikaanse strijdkrachten enkele van hun grootste basissen hebben, is rijk gezegend met het natuurschoon van de Chesapeake Bay en zijn stranden aan de Atlantische Oceaan. Als voormalig defensiejournalist heb ik het geluk gehad de meeste van die basissen te mogen bezoeken en telkens viel het me op hoe mooi de omgeving is. Powers maakt die bijna tot een personage, waardoor zijn boek ook een knap eerbetoon aan zijn thuisstaat is.
Of Kevin Powers van plan is meer crime te schrijven, weet ik niet. Hij is zeker geen veelschrijver, maar A Line in the Sand kan ik iedereen aanbevelen.
Dank, Yarrid!
Over mijn eigen Een zondag in mei wil ik voorlopig niets zeggen. Misschien in een volgende nieuwsbrief. Daarin zal ik het ook hebben over iets nieuws dat ik aan het schrijven ben en speelt in de media.
Om af te sluiten nog een woord van dank aan iemand met wie ik graag heb samengewerkt. Bij Manteau houdt de leegloop aan. Daar is nu ook de erg bekwame Yarrid Dhooghe weg. Hij stapt over naar Pelckmans, dat ook mensen van het inmiddels opgedoekte Vrijdag heeft overgenomen. Yarrid deed de promotie voor mijn boek De laatste stap en het was erg prettig hem te leren kennen. Voor Manteau is zijn weggaan een groot verlies, voor Pelckmans is hij een aanwinst. Veel dank, Yarrid, en veel succes in alles wat je doet.
Paul