Als debuut is ‘Het Laatste Gesprek’ zeker een aanwinst, ook al omdat er zo weinig echte politieke thrillers zijn (politieke thema’s zijn er genoeg), maar de verrassing ontbreekt.
Er is weinig wat een journalist sneller in de grond doet zinken als het besef gemanipuleerd te worden. Paul De Bruyn was journalist, tot eind vorig jaar. Bij Gazet van Antwerpen. Chef buitenland (toen daar nog over geschreven werd door de eigen redactie, nu beperkt het zich vaak tot leentje buur spelen bij vlaggenschip De Standaard), gespecialiseerd in de Verenigde Staten, en later eindredacteur. Het moet wel steken dat hij net nu er nieuwe presidentsverkiezingen aankomen, hij vanaf de zijlijn moet toekijken. Een beetje zoals zijn alter ego, Bert Peeters, die de speelbal wordt van verschillende intriges tegelijk, en die het slecht vergaat. Want “journalisten leven van geruchten. Leven met geruchten. Elk gerucht kan nieuws zijn of tot groot nieuws leiden. Dat moet de reden zijn waarom elke redactie waar ook ter wereld een broedplaats voor verhalen is”.