De macht van de achterkamertjes

Het Laatste Gesprek541 dagen tussen 13 juni 2010 en 6 december 2011 duurde de langste Belgische regeringsvorming ooit. Ze is zelfs erkend door het Guinness Book of World Records.

Tegen deze achtergrond speelt de politieke thriller Het Laatste Gesprek van oud-journalist Paul De Bruyn zich af. De man die wil spreken is oud-premier Jozef Leemans. Hij is terminaal en al twintig jaar uit de politiek, maar hij leidde ooit vijf kabinetten. Hij werd, zo vertelt hij zelf tegen journalist Bert Peeters, via een complot waar politici, journalisten en een geheimzinnige bankier deel van uit maken na Zwarte Zondag gewipt.

Het Laatste Gesprek is niet biografisch, maar De Bruyn maakt wel handig gebruik van een aantal elementen die de Belgische politiek de laatste decennia hebben gekleurd. Zo verwijst hij naar de moord op een vooraanstaand Waals socialistisch kopstuk, is er sprake van pedofilie en andere onfrisse zaken die zich in duistere achterkamertjes afspelen. Wat hij vooral wil beschrijven, is hoe de politiek, de journalistiek en de mannen achter de schermen die echt de touwtjes in handen hebben machtsspelletjes spelen.

Het verhaal komt wat traag op gang omdat hij zijn hoofdfiguur moet inkleuren. Natuurlijk is Bert Peeters gescheiden, dreigt hij weggesaneerd te worden op de redactie, drinkt hij te veel en duikt er plots een verleidelijke dame op in zijn buurt.

Mallemolens

Toch wordt dit soort boeken te weinig geschreven in Vlaanderen. Ons complexe land zou een heerlijke speeltuin moeten zijn voor (misdaad)auteurs die sterke verhalen willen schrijven die ook nog inzicht verschaffen in hoe de mallemolens in de machtscentra draaien.

Jef Geeraerts had dat al begrepen en gebruikte de misdaadroman om soms gevoelige politieke en maatschappelijke thema’s aan te kaarten. Paul de Bruyn heeft een nobele poging gedaan om in de voetsporen van Geeraerts te treden.

John Vervoort (Het Nieuwsblad) – 2 augustus 2016
Terug naar boven