Philippe Colman is gekozen tot lijsttrekker van de liberalen in Antwerpen. Colman is getrouwd met de doortastende advocate Claudia. Samen hebben zij twee kinderen, Jasper en Chloë. Wanneer Jasper plotseling spoorloos verdwijnt, lijkt de stevige fundering van hun succesvolle bestaan toch niet zo heel stevig…
“De deur was niet op slot. Zijn hart bonkte in zijn keel en hij hoorde hoe Claudia een half onderdrukte angstkreet uitstootte. Hij tastte naar een lichtschakelaar. Zijn vingers gleden over een oneffen muur. Iets scherps prikte in zijn wijsvinger. Eindelijk vond hij de schakelaar. Hij haalde hem nerveus over en toen zagen ze het. Zijn adem stokte.”
Wanneer Philippe en Claudia ten einde raad bij de flat van Joris gaan kijken omdat ze hem telefonisch al dagenlang niet kunnen bereiken, treffen ze daar de boel volledig vernield aan. Diezelfde nacht wordt in een vervallen loods in de Antwerpse haven het verminkte lichaam van een jongeman gevonden.
Het leven van de Colmans verandert in een nachtmerrie. Wat is er gebeurd met Jasper? Waarom laat hij niets van zich horen? Je leest het in ‘Fatale vriendschap’.
“Hij nam een slok van zijn glas water en liet daardoor ongewild een pauze vallen. Niemand van de anderen zei een woord. In één oogopslag zag Michiels aan de gezichten rond hem dat de gruwelijke draagwijdte van wat hij net had gezegd zeer duidelijk tot iedereen was doorgedrongen.”
Met ‘Fatale vriendschap’ levert de Vlaamse auteur Paul de Bruyn, een boeiende politieke thriller af. Het verhaal is geschreven vanuit de visie van de vader en die van de politie. Daartussendoor is er aandacht voor het privéleven van de Colmans.
“Hij kon er niet op antwoorden. Die onzichtbare vuist kneep weer zijn keel dicht. Hij sloot zijn ogen. Zijn handen begonnen te trillen. Claudia legde haar hand op zijn hand. Kom hier, zeiden ze allebei tegelijk en ze drukten zich tegen elkaar aan voor een omhelzing.”
De Bruyn hanteert een vlotte en beeldende schrijfstijl met hier en daar een wat onlogische woordkeuze. Dat ben je echter snel vergeten aangezien het verhaal beklijft en boeit. De spanningsopbouw is goed en de verdeling in de korte hoofdstukken en het feit dat zowel de vader als de rechercheur die het onderzoek leidt, om beurten hun visie op de gebeurtenissen geven, leest uiterst plezierig. De personages laat De Bruyn prima uit de verf komen en de dialogen zijn nergens gekunsteld.
Kortom, een zeer verdienstelijke thriller van De Bruyn.