De publicatiedatum lag al lang vast, dinsdag 25 april, de cover was al vorige herfst gekozen en de brochure met de voorjaarsaanbieding van Manteau was in november rondgestuurd, maar voorlopig komt er geen Zondag in mei.
Dat heeft in de eerste plaats te maken met de verwikkelingen bij Manteau en Standaard Uitgeverij. Na het weggaan van uitgever Martine Wauters en CEO Publishing Wim Verheije heb ik geen idee wat er zal gebeuren. Daarom houd ik de tekst in totdat er meer duidelijkheid is.
Maar dat is niet de enige reden.
Het manuscript was al weken voor de afgesproken deadline ingestuurd en is ondertussen gelezen. Het enige wat ik daarover na een eerste gesprek kwijt wil, is dat een personage in een boek dat nog altijd blijft: een personage in een boek.
Boeken als The Ghost van Robert Harris of It Can’t Happen Here van Sinclair Lewis, om er maar twee te noemen, zijn gepubliceerd en spraakmakend geworden ook al was er een gelijkenis met een bekend iemand.
Bovendien bestaat er ook nog zoiets als de klassieke formule: elke gelijkenis met bestaande personen, levend of dood, en gebeurtenissen…
Het aantal boeken en films waarin hiervan gebruik is gemaakt, is niet te tellen.
En nog dit. Je kunt een fictieboek niet lezen als een non-fictieboek. Als twee personages die al jaren samenwerken over iemand anders praten die ze ook al lang kennen, volstaat een voornaam. Dan is het niet nodig dat die man of vrouw van bij het begin met volledige naam en functie wordt genoemd, zeker niet als snel duidelijk wordt om wie het gaat. Niemand spreekt zo.
En als er in één keer drie of vier namen vallen en die ook allemaal meteen met hun volledige naam en functie moeten worden genoemd, worden dialogen onverteerbaar. Dat soort boek wil je niet lezen. Een roman is geen woordenboek.
Zodra ik meer nieuws heb, krijgen jullie dat te horen in een volgende nieuwsbrief.
Zalig Pasen,
Paul